((...دیروز گوشی م افتاد تو جوب! به زحمت از زیر میله های پل اُوردیمش بیرون، همون موقع خاموش شد و دیگه روشن نشد!!)) دوستم پای تلفن می گفت.
    من : اِ... چه بد! (ومن در ذهنم : مگه می شه موبایلِ آدم قل بخوره بره توی جوب؛ اونم از لای میله های یه پلِ فلزی !!!)

    یک هفته بعد ــــــ دانشگاه
 خارجی ــ روز (کله ی ظهر!) ــ محوطه ی دانشگاه ( مقابل تدارکات دانشگاه، پایین مسجد...چند قدم مانده به تنها جوب! دانشگاه و تنها پل فلزی دانشگاه!!!

     من (با خودم!) : ببینم کی بود زنگ می زد ... و ... لیز خوردنِ موبایل از توی دستام و جلوی چشمای مبهوت و ناباورِمن، قل خوردن اون به طرف تنها جوب !دانشگاه و عبور موفقیت آمیز موبایل از لای میله های پل و قرار گرفتن اون روی سطح گِل آلود جوب !!
      من دست پاچه! دنبال وسیله ای می گردم که اونو در بیارم و فوراً به طرف تدارکات می رم و از آقای پیری که اونجاس می خوام بهم یه وسیله کمکی جهت نجات گوشی بدبختم بده! آقاهه پیشنهاد می کنه از جاروی درازی که به دیوار تکیه کرده کمک بگیرم!
     به طرف تنها جوب! دانشگاه می دَوَم...
    گوشی با شدت و ویبره ی حداکثر داره زنگ می خوره ... صدای آهنگ موبایل از کف جوب ...ولرزه و تکان وحشتناک اون که انگار قراره جوب رو لایه روبی کنه!!
    همان لحظه عبور دو دختر با خنده و نگاه ترحم آمیز!!به من که با دُم دراز جارو تلاش برای هُل دادن گوشی به طرف انتهای پل می کنم..گوشی هم چنان زنگ می زنه... و... تلاش من ثمربخشه !

      ((مرده شورتو ببرن! گوشی م افتاد توی جوب به خاطر تو!))
دخترخاله ی اینجانب پشت خط در حال ترکیدن از خنده ازم می خواد با آرامش هرچی اتفاق افتاده با حفظ دیتیل تعریف کنم تا با دوستاش بخندند!!
     من : (( حالا چی کار داشتی؟ ))
      اون : (( بله برون بهتره یا دوِِئل؟ ))