برای آیناز عزیزم - اندر باب دانشگاه و اینا

[ و انس پسر مالک را نزد طلحه و زبیر به بصره فرستاد تا آنان را حدیثى به یاد آرد که از رسول خدا ( ص ) شنیده بود . انس از رساندن پیام سر برتافت و چون بازگشت گفت : « فراموش کردم . » امام فرمود : ] اگر دروغ میگویى خدایت به سپیدى درخشان گرفتار گرداند که عمامه آن نپوشاند [ یعنى بیمارى برص . از آن پس انس را در چهره برص پدید گردید و کس جز با نقاب او را ندید . ] [نهج البلاغه]


	برای آیناز عزیزم - اندر باب دانشگاه و اینا

نویسنده :	برای آیناز عزیزم
کنار پنجره بودم و به بازگشت کلاغای سیاه به لونشون نگاه می کردم. معلق و رها در فضا... در غروبی بارانی... نمیدونم چرا و چطور به یادش افتادم. به یاد ماههای گذشته... به یاد اشکها، لبخندها و چشمهای شفافش... به یاد معصومیت نگاهش... به یاد او... تلفن که زنگ زد، او بود. این بار با لبخندی بر صدایش! با لحنی که خاص خودش بود. خوشحال بود. خوشحال از موفقیت... موفقیت یک ایرانی، یک دوست.حسودیم شد به دل پاکش و معصومیت روح بزرگش. هیچکس نداند، من که میدانم که به تقدس گل رز ایمان دارد. من که میدانم شفافیت و برق نگاهش از پاکی اشکهای روان اوست... من که میدانم که او عاشق دوست داشتن است.... من که میدانم... هلو
!بنظرین()	- پنج شنبه 83/9/19 ساعت 6:3 عصر