بر مردمان روزگارى آید که جز سخن چین را ارج ننهند ، و جز بدکار را خوش طبع نخوانند ، و جز با انصاف را ناتوان ندانند . در آن روزگار صدقه را تاوان به حساب آرند ، و بر پیوند با خویشاوند منّت گذارند ، و عبادت را وسیلت بزرگى فروختن بر مردم انگارند . در چنین هنگام کار حکمرانى با مشورت زنان بود ، و امیر بودن از آن کودکان و تدبیر با خواجگان . [نهج البلاغه]
ما دو تاییم.....!
دو تا دوستیم، دو تا دانشجوییم، دو تا (تقریبا) ترم بالاییم، دو تا دانشگاه آزادی ایم، دو تا جوجه آرشیتکتیم، دو تا همسایه ایم!
دو تا میوه ایم: یه هلو - یه لیمو !! ؛)
ورود به بخش مدیریت
ــاهـو
با سرعتی بینظیر و باورنکردنی متن یادداشتها و پیامها را بکاوید!
:جستجو